NAAR PAGINA: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9

Onder druk van het betalende publiek moest Ellery zich steeds vaker romantisch engageren. Dit leek vooral belangrijk omdat ze wilden doorbreken in Tinseltown.

Het was via de radio dat Nikki voor het eerst echt tot leven kwam. Ze werd geïntroduceerd in "The Adventure of the Gum-Chewing Millionaire" (18 jun 1939), waarin ze meteen werd omschreven als een “blonde professionele typiste.” Het radiostuk "The Adventure of the Lost Child" (26 nov 1939) vermeldt Kansas City als de plaats waar Harvey Morrell, een oude vriend van haar familie, vandaan kwam. In The Last Man Club (1941), gebaseerd op een van de vroege radioscripts, wordt ze opnieuw omschreven als “vlot, blond en knap,” en woont ze in West 94th Street (20). Haar aanwezigheid op de radio was logisch: een vrouwelijke stem zorgde voor een aangenaam klankcontrast en gaf extra kleur aan het medium, nog los van de romantische chemie die ontstond tussen haar en Ellery. Dankzij de radio werd Nikki een vaste waarde lang vooraleer ze haar relatief late intrede maakte in de boeken.

Toch liet Nikki Porter zich nooit vastpinnen. Elke keer we haar ontmoeten—op radio, in druk, of op film—veranderen haar achtergrond en zelfs haar uiterlijk. Soms is ze blond, soms roodharig, zoals in Dood in de Schoenen (1943), waar Ellery beweert haar pas bij de Potts-moord voor het eerst ontmoet te hebben. Daar wordt ze omschreven als “een klein, slank meisje met mooi rood haar” en woont haar familie in New York, waar ze geboren is. Haar oorspronkelijke naam was Sheila Potts (de familienaam van haar moeder) of Sheila Brent (de familienaam van haar vader)... en ze was steenrijk. Ondanks deze “handicap” aanvaardt ze Ellery’s aanbod om zijn secretaresse te worden (tegen een salaris). Nikki was dus niet haar echte naam. Ze veranderde haar identiteit op advies van Ellery. Eerst stelde hij voor dat ze zich zou uitgeven als Susie McGargle uit Kansas City – iets waar Nikki weinig voor voelde. Daarna volgde een tweede poging (geïnspireerd door een heldin uit een van zijn boeken): “… N-i-k-k-i . De achternaam Dempsey paste echter niet... Nikki Jones? Nikki Brown? Nikki Green? Nikki Keats? Nikki Lowell? Nikki Fowler? Ja, het moest eindigen op -er en bestaan uit twee lettergrepen. Parker. Farmer. Porter ... Porter. Nikki Porter dat is het!”

Ze schittert ook in twee Calendar-verhalen uit 1952 als Ellery’s trouwe secretaresse en metgezellin, en maakt haar laatste optreden in Met Rode Letters (1953), waarin we vernemen dat ze haar jeugd in Kansas City heeft doorgebracht—hoewel eerdere radioscripts haar familie nog in New York plaatsten.

In de Wayne-Hutton TV-serie Ellery Queen uit 1975 werden andere keuzes gemaakt. De producers kozen voor Paula Paris in plaats van Nikki Porter, ondanks het feit dat de serie zich afspeelde in 1947—de hoogtijdagen van Nikki’s radiocarrière. In plaats daarvan zien we Ellery romantische interacties hebben met andere personages, zoals Jenny O’Brien in The Adventure of Colonel Niven’s Memoirs, en een volhardende beginnende schrijfster in The Adventure of the Eccentric Engineer. Alles wijst erop dat zijn liefdesleven eerder vluchtig en veranderlijk was. Deze portrettering bevestigde het idee dat Ellery Queen—net als zijn scheppers—niet echt een "vrouwenversierder" was. Dannay en Lee gaven voorrang aan intellectuele plotontwikkeling boven romantische verwikkelingen, wat misschien verklaart waarom Nikki en andere vrouwelijke personages vaak op de achtergrond bleven.

Toch bleef Nikki Porter voortleven in geest, ook al was ze niet altijd fysiek aanwezig. Of het nu via haar naam, persoonlijkheid of rol was, haar echo bleef door de hele serie weerklinken. En in de ogen van vele fans was zij de ideale partner voor de etherische Ellery Queen. Geen wonder dat er speculaties ontstonden over de identiteit van de mysterieuze “Mrs. Queen” die door J.J. McC werd vermeld. Voor velen kon dat alleen Nikki Porter zijn—een conclusie die veel gemakkelijker te accepteren is dan het onopgeloste mysterie rond Ellery’s moeder, wiens identiteit tot op vandaag onbekend blijft.

at haar ware oorsprong betreft, was het Rand B. Lee die
mijn vermoedens bevestigde toen hij verklaarde:
"... veel van de femme fatales in de Queen-boeken vanaf het begin van de jaren veertig waren gemodelleerd naar mijn moeder, Kaye Brinker...". In de laatste radioserie speelde Kaye zelf de rol van Nikki Porter.

Blijkbaar was niet iedereen fan van bepaalde karakteriseringen, zoals blijkt uit de volgende passage uit een brief van 20 maart 1943, geschreven aan Fred Dannay door criticus Anthony Boucher:
"Ik hou niet van Nikki. Dat ligt deels aan de stem, maar ook aan het personage zelf. Ze is veel te verdomd opgewekt. Ze heeft op mij hetzelfde effect als mensen die de volgende dag helder en vrolijk zijn terwijl jij zit met de moeder aller katers. Ik heb Margaret Lindsay haar niet zien spelen, maar ik zou denken dat ze precies krijgt wat ze verdient..." (Arthur Vidro). Op dat ogenblik was het Marion Shockley die Nikki op dat moment vertolkte...

Wat de vertolkingen betreft, hebben we meerdere actrices—op radio, tv en film—gehad die Nikki speelden. In de films maakte Nikki haar debuut in 1940, slechts één jaar nadat ze haar intrede deed op de radio. In de meeste latere films was de invloed van MGM’s succesvolle Thin Man-reeks duidelijk merkbaar, aangezien Ellery en Nikki zich meer bezighielden met komische kibbelpartijen dan met detectivewerk.

argaret Lindsay 19 sep 1910-8 mei 1981

Wisselde als actrice A met B-films af en werkte met top acteurs. Bij haar B-filmrollen reken we ook de vrouwelijke hoofdrol in zeven Ellery Queen films. ... (klik op de foto voor meer)

elen Lewis 1915 - ?

Toen Marion 2 maanden uitviel met een ernstige ziekte waren slechts weinig luisteraars zich bewust van een wissel. Helen imiteerde Marion Shockley als Nikki Porter. ... (klik op de foto voor meer)

irginia Gregg  6 maa 1916 - 15 sep 1986

Zeer bedrijvige no-nonsense actrice. Haar specialiteiten waren Westerns (veelal film) en "who-dun-its". Ze speelde tegenover Larry Dobkin in The Adventures of Ellery Queen (CBS). ...  (klik op de foto voor meer)